UNTITLED ESSAY ON THE FEMALE BODY
essay, in ODE (2019)

English translation

In the childhood memories of Federico Fellini, a blushing little Italian vanishes into the bosom of a local tobacconist. An all-encompassing feeling of security has always oozed from those images for me personally: hide from the world precisely where life streams without interruption, where the breath consistently flows, and where someplace in the distance a large, intangible female heart sings reassuringly. From the women in my life to those who have stayed far outside of it: time and time again I could find at chest level the origin of their words and their worries, their laughter and their dancing, their love and their wisdom. What makes a woman’s body swell surely must be full of life.

Original Dutch text

In de jeugdherinneringen van Federico Fellini verdwijnt een blozend Italiaantje in de boezem van een lokale sigarenboerin. Een alomvattend gevoel van veiligheid heb ik altijd herkend in die beelden: verschuil je voor de wereld juist daar waar het leven onafgebroken stroomt, de adem steevast vloeit, en ergens in de verte een groots, ongrijpbaar vrouwenhart geruststellend gonst. Van de vrouwen in mijn leven tot hen die daar ver buiten zijn gebleven: steeds weer zag ik op borsthoogte de oorsprong van hun woorden en hun zorgen, hun lachen en hun dansen, hun liefde en hun wijsheid. Wat een vrouwenlijf doet deinen, moet wel rijk aan leven zijn.

originally appeared in
ODE, photo book (2019),
by Roeltje van de Sande Bakhuijzen